“Aan de buitenkant ben ik een keurige vijftiger. Degelijk: gelukkig getrouwd, een aantal kinderen en kerkelijk actief,” zo beschrijft Johan zichzelf in een paar woorden. “Voor anderen ben ik een steunpilaar.” Maar wat hij met niemand kan delen, is dat hij worstelt met een pornoverslaving. “Ik zat vast in een cirkel. Het lukte me niet om die op eigen kracht te doorbreken.”
Schuldig
Door vervelende seksuele ervaringen in zijn verleden krijgt Johan problemen met zijn beleving van seksualiteit. Hij kijkt regelmatig porno, wat hem steeds kort een bevredigend gevoel geeft. Daarna voelt hij zich altijd vreselijk schuldig. In eerste instantie lukt het hem zelf om hier los van te komen. Johan stopt met kijken en het ‘probleem’ lijkt geen rol meer te spelen in zijn leven. Maar als er een minder stabiele periode in zijn leven aanbreekt, waarin hij ook veel werkdruk ervaart, begint het toch weer te trekken: “Ik verafschuwde mezelf dat het toch weer de kop opstak.”
Verstrikt
Johan begint opnieuw met kijken. Hij raakt er in verstrikt en durft er met niemand over te praten. Omdat hij vanuit zijn christelijke levensovertuiging vindt dat porno geen plek mag hebben in zijn leven, voelt hij zich doorlopend “zondig”. Dit gevoel drukt zwaar op hem. Weer probeert hij op eigen kracht te stoppen. Maar dit keer is het moeilijker. “Het lukte me in het geheel niet,” zegt hij nu.
Niet delen
Uit bescherming en liefde wil Johan zijn vrouw niet belasten met zijn probleem. Maar juist omdat hij oprecht van haar houdt, krijgt hij een nog grotere afkeer van wat hij doet. Het kijken van porno ligt als een last op zijn leven. Hij weet dat hij hulp moet zoeken. Maar waar? “Ik wist niet wie ik kon benaderen voor hulp,” zegt Johan. Hij durft het niet zomaar met anderen te delen.
Chatten
Als Johan in een magazine over de anonieme hulp van Terwille leest, besluit hij ondanks zijn schaamte te gaan chatten via de website. “Ik had nog nooit eerder gechat.” Hij kan meteen een intake doen en start binnen een week met begeleidingsgesprekken via de chat. Hij logt simpelweg in met de naam Johan, dat is voldoende. In een aantal gesprekken haalt hij samen met de hulpverlener naar boven welke functie het porno kijken voor hem heeft en hoe hij dit anders kan invullen. Dat geeft hem inzicht. Johan vindt de anonieme communicatie via de chat prettig: “Het gaf mij ruimte om mijn vragen of gedachten goed onder woorden te brengen.”
Muren afbreken
De chatgesprekken helpen Johan om uit zijn isolement te komen: “Ik schaamde me diep, zonder anonimiteit had ik dit niet gedurft. Het was belangrijk voor me dat er tijdens de chat gelijk betrokkenheid was, zonder veroordeling. De hulpverlener hield me wel een spiegel voor, hij confronteerde me met mijn geslotenheid. Dat heb ik als prettig ervaren. De muren die ik had opgebouwd rond mijn hart, moesten afgebroken worden. Het was voor mij een eye-opener dat ik niet altijd de steunpilaar voor anderen hoef te zijn. Ik mag aanvaarden dat anderen betrokken zijn bij míjn leven.”
Licht schijnen
Nu Johan terugkijkt, realiseert hij zich hoe zwaar het “tobben in zijn eentje” is geweest: “wonderlijk dat een handreiking van Terwille mij heeft geholpen een keerpunt te maken. Dit was voor mij precies wat ik nodig had. Alsof er een gordijntje open is geschoven en het licht weer naar binnen kan schijnen. Ik heb zelfs contact op durven opnemen met een oud-ouderling die ik ken en vertrouw. Op dit moment kan ik me niet voorstellen dat ik terugval in mijn oude patroon, maar ik grijp dit als mogelijkheid aan om me meer open te stellen en om hulp te durven vragen.”
Uitgestoken hand
“Ik weet uit ervaring dat schaamte en onbegrip je kunnen isoleren. Maar ik zou iedereen willen oproepen hulp te zoeken en het patroon eindelijk te doorbreken. Je kunt het niet alleen.” De chat van Terwille heeft voor Johan echt een verandering gebracht, hij kan het mensen aanraden: “Zie het maar als een uitgestoken hand.”