Fenna liep na een scheiding helemaal vast: “Mijn man regelde altijd de financiële zaken, ik was niet goed op de hoogte van onze administratie. De scheiding pakte financieel niet goed uit en ik moest weer onder aan de ladder beginnen. Daar raakte ik verbitterd over. Omdat ik het moeilijk vond om me te uiten, werd de fles mijn grootste vriend.”
Een vriendin van Fenna stimuleert haar om hulp te zoeken. Ze trekt bij Terwille aan de bel voor haar alcoholprobleem. “Er moest iets gebeuren,”zegt ze nu. Via Terwille kan ze voor drie maanden worden opgenomen bij De Hoop GGZ in Dordrecht. “Met mijn familie had ik nauwelijks contact, ik heb daar nooit iemand op bezoek gehad,” vertelt ze. “Maar de mensen van Terwille belden me elke week, of ze stuurden een kaartje. Als ik daaraan terug denk kan ik nog steeds emotioneel worden: gewoon omdat ik zo dankbaar ben dat ze me zo hebben opgevangen. Ik voelde me begrepen.”
Mening geven
Na haar opname in Dordrecht gaat Fenna terug naar huis. “Bij Terwille volgde ik de Terugvalpreventiegroep. Daar heb ik geleerd meer mijn mening te geven en te zeggen wat ik denk. Ik heb de sessies altijd trouw bijgewoond en heb veel geleerd. Toen ik het afrondde dacht ik: Fenna kan er weer een tijdje tegenaan. Maar toch viel ik terug en begon ik weer te drinken. Het liep zo uit de hand dat ik mijn rijbewijs kwijtraakte. En daardoor raakte ik nog meer in een sociaal isolement, want ik kon niet meer met de auto weg.”
Voor het raam
Op een gegeven moment gaat het zo slecht met Fenna dat de mensen in haar omgeving zich ernstig zorgen beginnen te maken. Fenna sluit zich voor iedereen af en komt niet meer naar de groepsbijeenkomsten. “Toen stonden de mensen van Terwille ineens voor mijn raam,”vertelt ze, “gewoon om te kijken hoe het met me ging. Ik heb opnieuw de hulp opgestart en inmiddels gaat het gelukkig alweer een tijdje goed. Ik volg nu nog een nabehandeling bij Terwille en bezoek bijeenkomsten van de AA. Zo heb ik hulptroepen om me heen, dat geeft ruggensteun.”
Aan de bel trekken
De belangrijkste les die Fenna heeft geleerd is om sneller aan de bel te trekken als het niet goed gaat. “Dat vind ik moeilijk,”zegt ze eerlijk. “Ik denk toch snel: laat ik mensen maar niet lastigvallen. Tsja, een mens vult snel wat in voor anderen … Maar daar oefen ik nu mee. En als ik met mijn behandelaar bel, hoor ik altijd terug: wat goed dat je even belt.”
Vrijwilligerswerk
Ook heeft Fenna vrijwilligerswerk gevonden bij de Wereldwinkel. “Ik dacht: ik moet eruit, van de hele dag thuis zitten word je ook niet beter. En het werk brengt me in contact met mensen. Ik hou van aanpakken, dus ik ben meteen aan de slag gegaan. Ook als het rustig is in de winkel, vind ik er altijd wel iets om te doen. Dat waarderen ze ook in mij. Vorige week had ik een functioneringsgesprek waarin ze zeiden dat ze heel blij met me waren. Dat voelt goed, ik mag er mezelf zijn.”
Nu is nu
Fenna ziet de toekomst met vertrouwen tegemoet: “In het verleden is er veel gebeurd, maar nu is nu. Daar gaan we mee verder. Het was niet leuk dat ik hulp nodig heb gehad, maar wel goed. Ik merk dat ik weer opbloei.”