Stanley (51) zwerft 10 jaar lang van adres naar adres, tot hij in aanraking komt met het project Mien Stee van Terwille. Hier krijgt hij de kans om van de straat af te komen en een nieuw leven op te bouwen. “Nu heb mijn leven weer in eigen hand en dat voelt goed,” vertelt Stanley
Wanneer Stanley 36 is, wordt hij ontslagen bij een reorganisatie op zijn werk. Niet snel daarna raakt hij thuisloos. Hij logeert bij vrienden en familie. Omdat hij geen vaste verblijfplek heeft, raakt hij steeds verder uit beeld van de instanties: “Ik had geen verzekering, geen bankpas of identiteitsbewijs meer.” Zijn zus probeert meerdere keren hulp voor hem te zoeken, maar pas bij de vierde poging stemt Stanley hiermee in: “Ik was ziek en had geen weerstand. Op dat moment dacht ik: kom maar op.”
Gouden kans
Via zijn zus komt Stanley in contact met een hulpverlener die hem vertelt over het project Mien Stee. Bij dit project krijgen dak- en thuisloze mensen een woning, zonder “moeilijke voorwaarden”. Stanley heeft het vinden van een eigen woning eigenlijk allang opgegeven. Een eigen huis lijkt een onmogelijk doel, omdat er meestal voorwaarden aan zitten zoals ‘eerst clean zijn’. “Ik was al dertig jaar verslaafd aan alcohol en drugs,” vertelt Stanley. “Als ik vooraf had moeten stoppen, had ik dit niet gedaan. Maar nu was het een gouden kans!”
De overgang
Ondanks dat hij middelen gebruikt, kan Stanley zich goed aan de gemaakte afspraken houden. Hij heeft geen kwade dronk en houdt zich graag rustig. Hij is geknipt voor dit project! Daarom mag hij in april 2018 zijn sleutels in ontvangst nemen. Er moet nog veel gedaan worden in de huizen. Stanley legt overal laminaat. Niet alleen in zijn eigen huis, maar ook in zes van andere twaalf huizen van het project. “Daar heb ik veel complimentjes voor gekregen,” vertelt hij. De overgang naar een eigen huis is wel spannend voor hem, vertelt hij: “Je weet niet wat op je af komt nadat je zo lang geen thuis hebt gehad.” Gelukkig verblijft zijn poes Parel gelijk de eerste nacht al bij hem. Dat geeft Stanley veel steun: “Zonder haar had ik het niet gered.”
Spannend
Ook sommige buren vinden het spannend om woonproject Mien Stee in hun straat te krijgen. Gelukkig is Stanley zo sociaal dat hij met veel buren een leuke klik heeft. Hij gaat regelmatig bij hen langs. En dat leidt wel eens tot verrassingen: “Ik ben in deze omgeving opgegroeid en kwam erachter dat mijn overburen de ouders waren van een jongen waar ik als kind wel mee optrok,” vertelt Stanley.
Lot uit de loterij
Tijdens het project worden de bewoners bijgestaan door hulpverleners van Terwille. Stanley heeft een goede klik met maatschappelijk werker Yvonne: “Zij is voor mij echt een lot uit de loterij!” Al vindt hij het in het begin niet altijd makkelijk om haar in vertrouwen te nemen. Hij legt uit: “Op straat moest ik altijd op mijn hoede zijn, niemand was te vertrouwen.” Toch probeert hij vanaf het begin eerlijk te zijn en leert hij hoe hij zich moet openstellen. Ook bij praktische zaken krijgt hij hulp van Terwille. Zo krijgt hij weer identiteitsdocumenten en een bankrekening terug.
In eigen hand
Na een fijne tijd in Mien Stee, verhuist Stanley samen met poes Parel naar een mooi appartement. Doordat Stanley zich tijdens het project zo goed heeft bewezen, kreeg hij van woningbouwvereniging Het Groninger Huis meteen een contract voor onbepaalde tijd. Daar is hij erg blij mee: “Ik heb dit zelf gedaan en bereikt, daarom voelt het extra goed.”
Gezond
Het gaat nu steeds beter met Stanley: “Ik heb ervaren hoe het is om nuchter te zijn, je hoeft dan geen masker meer op te zetten. Ik heb mijn leven weer in eigen hand, dat voelt goed.” Na jaren van gebruik was hij echter wel bang voor een bezoek aan de dokter. Maar met een steuntje in de rug van Yvonne gaat hij toch: “Ik was bang voor wat hij ging zeggen na al die jaren van middelengebruik, maar gelukkig bleek ik helemaal gezond te zijn.” Stanley heeft zin om straks weer aan het werk te gaan. Ook heeft hij nog een ander doel: “Het lijkt me geweldig om iets voor anderen te kunnen betekenen.”