Piet heeft een eigen bouwbedrijf. Alles lijkt op het oog goed te gaan, maar in werkelijkheid drinkt Piet te veel. Wat is te veel? “Een krat per week en dan nog twee à drie in de kroeg. Niet meer want ik moest nog met de auto terug.” Wanneer in de buitenwereld bekend raakt dat hij veel drinkt, komt Piets leven op zijn kop te staan.
“Toen het bekend werd dat ik veel in de kroeg zat, ben ik uit huis gegaan en naar mijn zus gereden. Daar ben ik op internet gaan zoeken naar christelijke hulp.” Waarom christelijk? Piet moet even nadenken. “Eigenlijk ging dat automatisch. Ik ga naar de kerk en dacht dat het wel makkelijk was als ik christelijke hulp zou zoeken, dan ben je bij gelijkgezinden.”
Het kruis
“Bij Terwille kon ik gelukkig al snel op gesprek komen. Daar hoorde ik dat ze de Minnesota-behandeling gingen starten in Drachten. Dat kwam mooi uit. Ik kon doordeweeks bij mijn zus blijven en in het weekend was ik bij vrienden.”
Twee weken na zijn aanmelding kon Piet al met de behandeling aan de slag.
“De avond ervoor heb ik nog een pilsje gedronken”, vertelt Piet. “Dat deed ik heel bewust. Nu kon het nog, morgen was het afgelopen. Daarna heb ik nooit meer een druppel aangeraakt.”
Hij stroomde in in de eerste Minnesotabehandeling die Terwille aanbood. “Wij waren de proefkonijnen”, zegt Piet met een glimlach. Het eerste wat hem verbaasde waren de dagopeningen. “Er werd gevraagd wat het Bijbelgedeelte jou deed. Het hoefde niet dogmatisch verantwoord te zijn, maar ik mocht gewoon vertellen wat het mij deed! Dat vond ik zo’n verademing.”
Een onderdeel van de therapie is om de verkeerde dingen in je verleden op te schrijven. Die dingen mochten de cliënten naar het kruis van Jezus brengen, een symbolisch getekend kruis. Dat maakte diepe indruk op Piet. “Toen ik dat deed ging ik helemaal kapot. Voor het eerst sinds een jaar of zes heb ik gehuild!”
Creatieve therapie
Twee keer in de week is er het onderdeel creatieve therapie. Dat is meer dan knutselen of tekenen en schilderen. Daar kwam Piet al snel achter. Hij leerde daar om rekening te houden met de gevoelens van een ander en de ander proberen te begrijpen. “Kijk, dat iemand niet van spruiten houdt en wel van boerenkool, dat begreep ik wel. Maar dat iemand moeite heeft om blijdschap te spelen dat snapte ik niet. Dat doe je toch gewoon?”
Een voorbeeld was het tekenen van een schip. “Als bouwkundige wilde ik dat goed doen natuurlijk. Maar toen werd me verteld dat we het over tien minuten gingen bespreken! Ja hallo! Ik kan toch geen goed schip tekenen met alle juiste verhoudingen en maten in tien minuten?” Dat bleek ook niet de bedoeling. “Het ging erom dat ik door het tekenen van het schip mijn emoties liet zien.” En dat ging hem heel wat moeilijker af.
De eerste behandelronde bij de eerste Minnesotabehandeling bestond toen nog uit acht weken lang, vijf dagen per week. “Dat is zwaar!” Later is dat veranderd naar twaalf weken lang en drie dagen per week. Na de eerste fase gaat er een aantal cliënten door naar de tweede ronde. “De tweede klas noemden wij dat. Toen kwamen we twee keer in de week bij elkaar. We waren maar met zijn drieën. En als er dan een of twee niet waren, was het dus 1 op 1. Dat was best pittig!”
Scheiding
Hoe gaat het nu met Piet en met zijn leven? Zijn relatie is helaas gestrand. Samen met zijn vrouw heeft hij wel gesprekken gehad bij Terwille. Zijn vrouw volgde ook de partnergroep. Daar werd haar gevoel versterkt en leerde ze opkomen voor zichzelf. Ook keuzes maken hoorde daarbij. “Ze heeft besloten een punt achter ons huwelijk te zetten.Dat heeft ze me tijdens een gesprek met de hulpverlener verteld.”Als Piet erop terugkijkt, zegt hij: “Ik accepteerde het vrij snel dat het blijkbaar dan maar zo moest zijn. Nu denk is: het is goed zo.”
Geen verlangen
Sinds dat laatste pilsje bij zijn zus heeft Piet geen alcohol meer gehad. “En ik verlang er ook niet naar.” Heel bijzonder om te horen dat iemand totaal geen trek meer heeft. Dat maken wij ook wel heel anders mee. “Inderdaad! Als ik zie hoe sommigen in de Minnesotagroep en ook bij Stay Clean moeten knokken! Dan is dat inderdaad bijzonder!” Stay Clean is een zelfhulpgroep waarin ze elkaar helpen om, zoals de naam al zegt, verslavingsvrij te blijven. “Het hoort volgens mij bij stap 12 van Minnesota om er voor de ander te zijn.” Daarnaast vind Piet het fijn om elkaar te bemoedigen in het geloof van Christus’ bevrijding.
Grote verandering
Geleidelijk aan is Piet veranderd. Waar hij eerder meteen een oplossing zocht als iemand hem zijn probleem vertelde, probeert hij nu toch stil te staan bij de gevoelens. Hij heeft ook geleerd om zelf om hulp te vragen. “De hulpverlener vroeg mij of ik het fijn vond als iemand mij om hulp vroeg? Jazeker! Toen vroeg ze of de ander het dan ook fijn zou kunnen vinden? Eh, … ja vast wel.”
De grootste verandering echter is zijn geloofsleven. “Het gelooft zegt me nu wat! Vroeger werd er wel over gepraat, maar dan vooral over geloofskwesties. Tijdens de dagopening ging het echt over mijn geloof en dat van de ander. Dat was nieuw!”
Hij was altijd de gevierde man met wie je kon lachen. “Dat mag ik nog steeds graag doen, maar er zit een verdieping bij!”